„Przez całe życie Jola robiła tylko to, czego oczekiwali od niej inni. Jako matka sześciorga dzieci i żona porywczego męża codziennie malowała się, wkładała kolorowe ubrania i udawała, że wszystko jest w porządku. Jednak pewnego dnia coś w niej pęka - Jola odnajduje w sobie siłę, aby odejść od męża i zacząć żyć pełnią życia. (...) ”.
Po tej ważnej decyzji i odzyskaniu wolności oraz wewnętrznego spokoju spotyka się z przyjaciółkami, tańczy w kawiarni Uśmiech, pisze wiersze i piosenki. Śpiewa o miłości - uczuciu, o którym zawsze marzyła, ale którego nigdy nie zaznała. Niespodziewanie spotyka Wojtka, który traktuje ją jak królową. Czy będzie umiała otworzyć się na miłość, po raz pierwszy w swoim życiu? Szczególnie, gdy dowiaduje się, że ma mniej czasu, niż przypuszczała”.
Tak w skrócie można opisać zaprezentowany wczoraj w CSW Kronika film dokumentalny, po którym widzowie mieli okazję spotkać się z Małgorzatą Goliszewską, współtwórczynią dokumentu.
Dokumentalny obraz M. Goliszewskiej i K. Mateja był wielokrotnie prezentowany i wyróżniany na wielu festiwalach filmowych na całym świecie, m.in. IDFA - International Documentary Film Festival Amsterdam, Hot Docs, DOK.fest München, Moscow International Documentary Film Festival DOKer (Najlepsza Reżyseria), Millennium Docs Against Gravity Film Festival (Nagroda Miesięcznika „Zwierciadło” dla Najlepszego Filmu o Tematyce Psychologicznej, Grand Prix Dolnego Śląska), GZDOC (Nagroda Złotego Kapoka dla Najlepszego Pełnometrażowego Filmu Dokumentalnego), IDFF Flahertiana (Nagroda Srebrnego Nanuka za Oryginalne Rozwiązanie Artystyczne), Sydney Film Festival, Bergen International Film Festival, Budapest International Documentary Festival, New Zealand International Film Festival, DOC NYC.
Małgorzata Goliszewska
reżyserka filmów dokumentalnych wywodząca się ze środowiska artystycznego. W 2012 roku ukończyła kurs DOK Pro w Szkole Wajdy oraz warsztaty POLSKA.DOC. Ma tytuł magistra sztuk multimedialnych. Pracowała na Wydziale Filmu Eksperymentalnego na ASP w Szczecinie. W swojej pracy wykorzystuje różne media: film dokumentalny i sztukę współczesną, często łącząc te dziedziny. Jej filmografia obejmuje kilka filmów krótkometrażowych. Dwa z nich były pokazywane na międzynarodowych festiwalach filmowych. Krótki metraż „Taki typ ptactwa” był pokazywany na festiwalach: IDFA w Amsterdamie, Sheffield Doc/Fest, Krakowskim Festiwalu Filmowym, Millennium Docs Against Gravity, MFF Nowe Horyzonty i na wielu innych wydarzeniach. Z kolei krótkometrażowy „Ubierz mnie” jest ważnym głosem na temat wizerunku kobiet we współczesnym świecie.
