21 lutego obchodziliśmy Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego, który został ustanowiony 21 lat temu (17 listopada 1999 r.) przez UNESCO jako upamiętnienie tragicznego wydarzenia, do którego doszło w 1952 r. w Dhace stolicy Bangladeszu. Tego dnia zginęło pięciu studentów, domagających się nadania językowi bengalskiemu statusu języka urzędowego. W wyniku starć z policją zginęło pięciu studentów, wiele osób zostało rannych. Śmierć młodych ludzi wyzwoliła powszechne protesty i silny opór obywatelski, że po latach konfliktu rząd ustąpił i w 1956 roku nadał językowi bengalskiemu status języka urzędowego. Święto to zostało ustanowione po to, byśmy wszyscy – na całym świecie – uświadomili sobie, jak wiele jest języków o różnym zasięgu, jak wielka jest ich wartość, historia, jak języki ojczyste się zmieniają, czym są języki regionalne, narodowe, którymi posługują się miliony, a czasami tylko niewielka grupa ludzi.
Na początek trochę historii: rozwój polszczyzny dzielimy na cztery okresy: staropolski – między czasami najdawniejszymi a początkiem wieku XVI, średniopolski – od wieku XVI do drugiej połowy XVIII, nowopolski – do 1939 roku i współczesny – po 1939 roku.
Z ciekawostek.
Język polski znajduje się obecnie na 26. miejscu najczęściej używanych języków na świecie i posługuje się nim około 44 milionów ludzi i jest także jednym z oficjalnych języków Unii Europejskiej. Ze względu na gramatykę, ortografię oraz wymowę uznawany jest za jeden z najtrudniejszych języków świata.
W dniu Międzynarodowego Języka Ojczystego zaprosiliśmy do naszej biblioteki dwie grupy sympatycznych przedszkolaków z Przedszkola Miejskiego Nr 59 w Bytomiu, aby porozmawiać na temat czym jest język ojczysty, jakim językiem posługujemy się na co dzień, jakie popełniamy błędy językowe, co to jest język literacki, a czym język potoczny, czym jest gwara. Na spotkanie przygotowane zostały różne słowniki języka polskiego, tak aby dzieci mogły zapoznać się z ich rodzajami, jak są zbudowane i w jak prosty i przystępny sposób można szukać pomocy i wiadomości w przypadku różnych dylematów językowych, a dzięki temu poprawnie posługiwać się językiem i zwrócić uwagę na jego bogactwo. Oczywiście czytaliśmy wspólnie wiersze, opowiadania i fragmenty z elementarza, w których to tekstach „bohaterem” jest alfabet, dowodząc jednocześnie przy tym jak świetnie można bawić się słowami.
W drugiej części spotkania - plastycznej, każde dziecko otrzymało kartkę z kolejną literą alfabetu, do której musiało wymyślić słowa lub krótką historię i dodatkowo je zilustrować. Dzieci wykazały się dużą pomysłowością i kreatywnością, tworząc i przy tym świetnie się bawiąc. Powstało „dzieło zbiorowe” pt „Nasze abecadło” , które jest dowodem na to, że można się dobrze bawić literkami i jednocześnie służyć pomocą w nauce czytania.
Święto to przypomina, że o język należy dbać, pielęgnować go, wciąż go poznawać, poszerzać słownictwo, ucząc się nowych słów, tak byśmy mogli powiedzieć o sobie jestem mistrzem mowy polskiej!
